- منظور داشتن
مورد توجه قرار دادن ملحوظ داشتن: (از آن لبهای نو خط میتوان دل بر گرفت اما دل مجروح ما حق نمک منظور میدارد) (صائب. نظا)
معنی منظور داشتن - جستجوی لغت در جدول جو
- منظور داشتن
يعني
- منظور داشتن
Mean
- منظور داشتن
signifier
- منظور داشتن
betekenen
- منظور داشتن
মানে হওয়া
- منظور داشتن
significar
- منظور داشتن
bedeuten
- منظور داشتن
znaczyć
- منظور داشتن
означать
- منظور داشتن
означати
- منظور داشتن
หมายถึง
- منظور داشتن
مطلب ہونا
- منظور داشتن
significar
- منظور داشتن
maana
- منظور داشتن
意味する
- منظور داشتن
משמעות
- منظور داشتن
의미하다
- منظور داشتن
anlamına gelmek
- منظور داشتن
berarti
- منظور داشتن
अर्थ रखना
- منظور داشتن
significare
- منظور داشتن
意味
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عِ رَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
نگاه کردن. نگریستن. نظر افکندن:
ما را به چشم کرد که ما صید او شدیم
زآن پس به چشم رحمت بر ما نظر نداشت.
خاقانی.
، تماشا کردن. (از آنندراج) :
خوشا چشمی که بر روی طربناکی نظر دارد
خوشا ابری که آب از چشمۀ خورشید بردارد.
طالب (آنندراج).
، توجه و عنایت داشتن. التفات کردن:
دوستان را کجاکنی محروم
تو که با دشمنان نظر داری.
سعدی.
، عاشق شدن. (آنندراج). تعلق خاطر داشتن. میل داشتن:
کس نیست که پنهان نظری بر تو ندارد
من نیز برآنم که همه خلق برآنند.
سعدی.
هر آدمی که نظر با یکی ندارد و دل
به صورتی ندهد، صورتی است بر دیوار.
سعدی.
و با وی به سبیل مودت و دیانت نظری داشت. (گلستان سعدی) ، در تداول، غرض داشتن. قصدی داشتن. قصد سوء یا نامشروعی داشتن
ما را به چشم کرد که ما صید او شدیم
زآن پس به چشم رحمت بر ما نظر نداشت.
خاقانی.
، تماشا کردن. (از آنندراج) :
خوشا چشمی که بر روی طربناکی نظر دارد
خوشا ابری که آب از چشمۀ خورشید بردارد.
طالب (آنندراج).
، توجه و عنایت داشتن. التفات کردن:
دوستان را کجاکنی محروم
تو که با دشمنان نظر داری.
سعدی.
، عاشق شدن. (آنندراج). تعلق خاطر داشتن. میل داشتن:
کس نیست که پنهان نظری بر تو ندارد
من نیز برآنم که همه خلق برآنند.
سعدی.
هر آدمی که نظر با یکی ندارد و دل
به صورتی ندهد، صورتی است بر دیوار.
سعدی.
و با وی به سبیل مودت و دیانت نظری داشت. (گلستان سعدی) ، در تداول، غرض داشتن. قصدی داشتن. قصد سوء یا نامشروعی داشتن
(شَ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
آباد کردن. در حال آبادانی و طراوت نگه داشتن. از خرابی و ویرانی به دور داشتن:
سوداش دیده را پر نور دارد
سماعش مغز را معمور دارد.
نظامی
سوداش دیده را پر نور دارد
سماعش مغز را معمور دارد.
نظامی
(شَ / شُو هََ رَ تَ)
لغت نامه دهخدا
عذر پذیرفتن و معاف داشتن و عفو فرمودن. (ناظم الاطباء). عذر کسی را پذیرفتن:
معذورم دارند که اندوه وغیش است
اندوه وغیش من از آن جعد وغیش است.
رودکی.
چون بر این مشافهه واقف گردد به حکم خرد تمام... دانیم که ما را معذور دارد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 217). گفت زندگانی سپاهسالار دراز باد فرمان خداوند نگه باید داشت چون بر این حال بیند معذور دارد و بازگرداند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 226).
با دل و عقل و با کتاب و رسول
روز محشر که داردت معذور.
ناصرخسرو.
ما را ز فراق تو خرد هیچ نمانده ست
این بیخردیها همه معذور همی دار.
سنائی.
عذر نابینا به نزدیک اهل خرد و بصر مقبولتر باشد و او را معذور دارند. (کلیله و دمنه).
مرا نه درخور ایام همتی است بلند
همی به پرده دریدن نداردم معذور.
انوری (دیوان چ مدرس رضوی ص 232).
گر به خدمت کم رسم معذور دار
کز پی عنقا نشان خواهم گزید.
خاقانی.
قاضی ار با ما نشیند برفشاند دست را
محتسب گر می خورد، معذور دارد مست را.
(گلستان).
من قدم بیرون نمی یارم نهاد ازکوی دوست
دوستان معذور داریدم که پایم در گل است.
سعدی.
هرکس که ملامت کند از عشق تو ما را
معذور بدارد چو ببیند به عنایت.
سعدی.
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب.
حافظ
معذورم دارند که اندوه وغیش است
اندوه وغیش من از آن جعد وغیش است.
رودکی.
چون بر این مشافهه واقف گردد به حکم خرد تمام... دانیم که ما را معذور دارد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 217). گفت زندگانی سپاهسالار دراز باد فرمان خداوند نگه باید داشت چون بر این حال بیند معذور دارد و بازگرداند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 226).
با دل و عقل و با کتاب و رسول
روز محشر که داردت معذور.
ناصرخسرو.
ما را ز فراق تو خرد هیچ نمانده ست
این بیخردیها همه معذور همی دار.
سنائی.
عذر نابینا به نزدیک اهل خرد و بصر مقبولتر باشد و او را معذور دارند. (کلیله و دمنه).
مرا نه درخور ایام همتی است بلند
همی به پرده دریدن نداردم معذور.
انوری (دیوان چ مدرس رضوی ص 232).
گر به خدمت کم رسم معذور دار
کز پی عنقا نشان خواهم گزید.
خاقانی.
قاضی ار با ما نشیند برفشاند دست را
محتسب گر می خورد، معذور دارد مست را.
(گلستان).
من قدم بیرون نمی یارم نهاد ازکوی دوست
دوستان معذور داریدم که پایم در گل است.
سعدی.
هرکس که ملامت کند از عشق تو ما را
معذور بدارد چو ببیند به عنایت.
سعدی.
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب.
حافظ
(تَ بُ دَ)
لغت نامه دهخدا
رنجور کردن. به رنجوری دچار ساختن. رجوع به رنجور شود:
سخن های ناخوش ز من دور دار
به بدها دل دیو رنجور دار.
فردوسی
سخن های ناخوش ز من دور دار
به بدها دل دیو رنجور دار.
فردوسی
پوزش پذیرفتن، بر کنار کردن عذر کسی را پذیرفتن، کسی را از کاری معاف کردن
معاف کردن، معذور کردن، عذر پذیرفتن
ترک خوردن استخوان